De Griekse Hypatia (370 – 415 C.E.) was de dochter van Theon van Alexandrië, de laatst bekende leraar uit een eeuwenoude traditie van mysteriescholen. Theon was de hoofdmeester van het museum van Alexandrië, waar de muzen, de negen dochters van de “godin van het geheugen” een constante stroom van afstudeerders genereerden in de heilige wetenschappen van o.a. de astronomie, poëzie en geschiedenis.

Hypatia trad op 30-jarige leeftijd in de voetsporen van haar vader met een leerstoel in de Wiskunde, maar ze stond naast haar legendarische schoonheid ook bekend om haar meesterschap in de filosofie van Plato (philo = liefde, sophia = wijsheid) en door haar gave tot contact maken met het goddelijke, theurgie genaamd. Met haar leerling Synesius ontwikkelde ze een navigatiesysteem waarmee men de wereldzeeën bevoer. Hypatia was de “dochter van Gnosis”, de mystieke kennis van de goden. Tijdgenoten beschouwden haar als de incarnatie van Sophia zelf. In debat schitterde ze door haar surplus aan kennis, godsbesef en waardigheid.

Hypatia werd op 45 jarige leeftijd op brute wijze vermoord door een groep woedende Christenen. Volgens historici luidde de moord op Hypatia de donkere middeleeuwen in. Na het uitroeien van de gnostici, w.o. de Katharen in de Pyreneeën, volgde de kerstening van de natuurvolkeren in Europa, culminerend in het omhakken van de eik van de Germanen door de “heilige” Bonifatius. Volgens de nieuwe katholieke wereldorde, de zetel van de hedendaagse “wetenschap”, zat God niet in jezelf en belichaamde Hij niet de Natuur, maar oordeelde Hij vanuit een andere dimensie. Ziektes zouden niet worden veroorzaakt door verkeerde levensstijl en stress, maar door rondvliegende microben die zich willekeurig tegen je kunnen keren (niet vermoedende dat het de angst zelf was die dit nieuwe wereldbeeld bewaarheid maakte). De kennis over de scheppende kracht van onze gedachten, teleologie, verdween uit het curriculum, de mens wikt maar God beschikt. Verwondering, vertrouwen en potentieel als drijvende krachten om te leren werden vervangen door het religieuze belonen en straffen. 

Wij bevinden ons op dit moment op het dieptepunt van de gevolgen van de moord op Hypatia. Het lijkt allemaal hoogstaand, maar teveel mensen zijn niet gelukkig en vaak ziek. Het doorsnijden van onze intrinsieke connectie met de levende Moeder Aarde heeft van bijkans iedere muze, waaronder geneeskunde en onderwijs, een angstcultuur gemaakt. De hedendaagse wetenschap bedient zich op de meest fundamentele uitgangspunten van aannames en giswerk. Onderzoeken worden eenzijdig gefinancierd, dissidenten worden geëxcommuniceerd. Grote uitgeverijen dicteren hoe de wereld in elkaar zit, grote toetsbedrijven bewaken het narratief. Managers van grote besturen pronken met opbrengsten, selectief mutisme is een “stoornis”.

“Ons” (het is niet van ons) curriculum is mechanisch en fragmentarisch. Het maakt onze samenleving banaal en plat. De vakgebieden willen weer muzen worden. Meer van Hypatia. Meer van onszelf.